ارکان قرارداد بیمه

به موجب ماده 3 قانون بیمه در یک قرادداد بیمه موارد زیر باید به طور صریح قید شود:

تاریخ انعقاد قرارداد بیمه: تاریخی است که قرارداد بیمه ثبت در دفتر صدور بیمه گر می شود و نباید بعد از  تاریخ شروع بیمه باشد ولی می تواند مقدم و یا همزمان با شروع بیمه باشد.

بیمه‌گر (Insurer or under writer): شخصیتی حقوقی که درقبال دریافت حق بیمه متعهد جبران خسارت بیمه گذار است.

بیمه‌گذار (Policy holder): شخصیتی حقیقی ویا حقوقی که وظیفه اصلی وی پرداخت حق بیمه می باشد

موضوع بیمه (subject matter): ممکن است هر یک از عناوین زیر باشد, مشروط بر اینکه بیمه گذار درخصوص بقای آن ذینفع باشد.

الف –مالی معین

ب – منفعت یا هر حق مالی

ج – هر نوع مسئولیت حقوقی

حادثه یاخطری که عقد بیمه به مناسبت آن به عمل آمده است (Risk)

ابتدا و انتهای بیمه (مدت بیمه ( Duration of Risk)

در بیمه بطور رایج مدت قرارداد یکسال و تاریخ شروع آن ساعت 12 روزی است که بعنوان تاریخ شروع در بیمه‌نامه قید شده می‌باشد. اگر قبل از ساعت توافق شده حادثه اتفاق بیافتد؛ بیمه گر تعهدی نسبت به جبران خسارت ندارد. البته طرفین می‌توانند در مورد ساعت و تاریخ شروع به گونه دیگری توافق کنند.

حق بیمه یا بهای تامین بیمه‌گر (Premium):

وجهی است که بیمه گذار بابت خرید بیمه به بیمه‌گر می پردازد.به محض صدور بیمه‌نامه، بیمه‌گذار متعهد پرداخت کل حق‌بیمه می‌باشد، مگر آنکه توافق دیگری در مورد پرداخت حق بیمه صورت گرفته باشد. اعتبار بیمه‌نامه و شروع تعهدات بیمه‌گر بعد از پرداخت اولین قسط حق بیمه آغاز می‌گردد. بیمه گذار متعهد پرداخت باقیمانده حق بیمه خواهد بود. بیمه‌گر می‌تواند با تاریخ دیگری برای شروع بیمه موافقت نماید که این تاریخ موخر (بعد) بر تاریخ انعقاد بیمه خواهد بود.

میزان تعهد بیمه‌گر در صورت وقوع حادثه(Sum insured):

موضوع میزان تعهد بیمه‌گر یکی از تنگناهای بسیار با اهمیت و حساس در روابط بیمه‌گر و بیمه‌گذار می‌باشد که ضرورت دارد تا در مورد آن بحث بیشتری صورت گیرد.طبق ماده 10 قانون بیمه: در صورتی که مالی به کمتر از قمیت واقعی بیمه شده باشد، بیمه‌گر به تناسب مبلغی که بیمه کرده است با قیمت واقعی مال، مسئول جبران خسارت خواهد بود.